Τα μάτια μαρτυρούν,φωνάζουν.Όταν το ουίσκι κατεβαίνει στο λαιμό όλα ασπρίζουν.Μένεις άπραγος καθώς ο ιδρώτας κυλάει στο μέτωπο.Οι μύες συσπώνται στον ακατάπαυστο χορό των λυγμών και η σιωπή φτάνει τα όρια της τρέλας,μα εσύ δεν γίνεται να κάνεις κατι.Απλά γυρνάς στα λημέρια των αδέσποτων θεών που σε ζαλίζουν με τη μεθυστική υπεροχή των ψιθύρων τους.Ο πάγος λιώνει,το σκοινί σε καίει,σε πονάει,μα εσύ εκεί.Απίστευτη η απογοήτευση.Επιβλητική η απορία της ύπαρξης σου.Ο καπνός έχει κυριεύσει την ατμόσφαιρα,κάνοντάς σε να μην μπορείς ν'ανασάνεις.
Μύρια τα άστρα του ουρανού της ψυχής σου, μα κρύβονται.Ειναι πίσω από αυτόν τον άγριο,μα ανίκανο γητευτή των συναισθημάτων..Θέλεις να νοιώσεις τη λάμψη τους.Μα για άλλη μια φορά παραδόθηκες στον ανίκανο γητευτή.Τώρα θα δείς τ'άστρα.Έτσι οπως τα θες εσύ όμως.......ΠΟΤΕ!! Για το Γιαννιώ μας....
